قبل از بیهوشی مدرن، پزشکان چگونه عمل جراحی انجام می دهند؟ – زومیت

در سال 1811 فرانسیس برنی، رماننویس انگلیسی بدون بیهوشی تحت عمل ماستکتومی قرار گرفت (عمل جراحی برداشتن بافت پستان که معمولا بهمنظور درمان سرطان انجام می شود). اولین روز از اولین روز اردیبهشت ماه سال عمل عذاب‌آور و دردناکی بود.» در واقع، برنی در طول عمل دو بار از شدت درد غش کرد که احتمالاً به‌عنوان تسکین برای او خوشایند بود.

اولین روز سال تونی وایلداسماد بازنشسته بیوشی در دانشگاه دانشی اسکاتلند گفت: «روایتهای تاریخی مانند مورد برنی شان می دهد کک پیش از بیشیشی، جراحی چقدر دردناک بود».

در واقع، با چنین دردی بسیار ترسناک و مانند کابوس خواهد بود. درمان، داروهای بیهوشی از ابزار ثابت پزشکی هستند و شامل مجموعه ای از داروها می شوند که نهتنها برای کنترل درد برای شل کردن و بیهوش کردن بیماران نیز استفاده می شوند.

بسیاری از افراد در مقطعی از زندگی خود این داروها را دریافت خواهند کرد: بیحسی موضعی تا بیحسی لثه ها در مطب دندانپزشک، اپیدورال (تزریق دارو در فضای اطراف کانال نخاعی) در جریان زایمان یا بیهوشی عمومی برای ایجاد خواب مشکوک که پزشکان لوزه ها را خارج می کنند. .

اما قبل از ابداع بیهوشی، پزشکان چگونه عمل جراحی انجام می دهند؟

درد در طول اعصار

بیهوشی که امروز می‌شناسیم، اختراع نسبتاً وجود دارد، اما قرن‌ها به‌دنبال راه‌هایی برا ی هستند.

گزارشهایی از دهه 1100 از وجود پزشکانی که اسفنجهای آغشته به تریاک و آب ریشه گیاه انسان را برای ایجاد خوابآلودگی بهمنظور آماده سازی برای عمل جراحی و کاهش درد پس از عمل، روی بیماران به کار میبردند.

از سوی دیگر، از سوی دیگر طبق یکی از دستنوشته های قرون وسطی، این تنتور از معجون سرگیجه آوری از صفرای گراز، تریاک، آب ریشه گیاه انساننما، شوکران زهرآلود و سرکه ساخته میشد، به صورت دم کرده مورد استفاده قرار میگرفت تاکه پزشکان بدن بیمار را میبریدند، او در حالت است. خواب باش.

از دهه ۱۶۰۰ به بعد در اروپا، تراک و شربت تریاک (تریاک حل‌شده در الکل) به مسکن‌های تبدیل شدند. اما این داروها ناخالص و غیردقیق بودند و به سختی می‌شدند آن‌ها را با بیماران و نیازهای آن‌ها به سختی می‌کردند. علاوه بر این، آن‌ها می‌توانند خطرناک باشند. برای مثال، شوکران زهرآلود می‌تواند کشنده باشد و تریاک و شربت تریاک می‌تواند مفید باشد. ریشه گیاه‌نما در بالا می‌تواند باعث توهم، ضربان غیرطبیعی قلب و در موارد شدید مرگ شود.

تصویری از جراحی قرون وسطی که توسط هانس هلباین پسر در قرن شانزدهم کشیده ادت

بررسی این چشمانداز پزشکی بیرحم، زمانی که جراحان مجبور بودند جراحیهای تهاجمی را انجام دهند، چندین معقولترین روشی که به کار میبردند، این بود که تا بتواند سریع و دقیق باشد.

اما سرعت و دقت جراحان را محدود به جراحی‌هایی می‌کند که پیچیدگی آن‌ها کمتر بود. برای مثال، می توانم انجام دهد که پیش از جراحی بیهوشی در اروپا و ایالات متحده آمریکا در دهه 1800، جراحی های پرخطری مانند سزارین و قطع عضو، در این مناطق کمتر از امروز عمل می کرد. علی میبهه ویلداسمیت گفت: «رویه‌های جراحی بسیاری از شرح داده نمی‌شد، زیرا انجام آن‌ها وجود نداشت».

اولین روز از روز مرگ واضح است که افراد نیز برای انجام این عمل‌ها اشتیاقی نداشتند. ویلداسمیت گفت: «سعی کنید خود را در آن موقعیت قرار دهید. درد دارید، اما درد پس از آن حتی از درد خود بدتر است.»

روشهای مشکوک

همان‌طور که جراحان به‌دنبال روش‌های انجام کار خود بودند، روش‌های غیرعادی‌تری ظاهر شدند. یکی از این روش‌ها «فشردن» بود. این تکنیک شامل فشردن شریان ها برای بیهوش کردن یا فشردن اعصاب برای ایجاد بیحسی بود در اندام ها.

تکنیک اول احتمالاً به یونان باستان برمی‌گردد. پزشکان یونان باستان شریان‌های گردن را «کاروتید» می‌نامیدند که کلمه‌ای با ریشه یونانی به‌معنای «بیهوش» است. وایلدسمیت گفت: شاالدسمیت کگف ممکن است این روش به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد، نمی‌گرفت و دلیلی هم داشت. وایلداسمیت گفت: «کسی که امروز این روش بسیار پرخطر را امتحان کند به اهتمال زیاد به‌عنوان قاتل کار کند.

در سال ۱۷۸۴،راح بریتانیایی به نام جان هانتر فشردن اعصاب را با استفاده تَآور که، این روش کارگر بود: هانتر اندام را قطع کرد و ظاهراً بیمار دردی احساس نکرد.

دیگر تکنیک کنترل درد خواب مغناطیسی یا مسمریسم بود. این باور شبهعلمی عناصر یپیپنوتیزم را با این تئوریا ترکیب میکرد کک سیالی در بدن انسالیا وجود دارد شبی میدان نیرو کک میتوان آن رک با آآنربا دستکاری کرد. مخترع این تکنیک، پزشک اتریشی فرانتس آنتوان مسمر، معتقد بود که با کنترل این وضعیت پذیرفتن بیماران را در حالت تعلیق حیات می دهد که طی آن جراحی را احساس نکنند.

این اتفاق شبه‌علمی مورد توجه واقع شد. تا اواسط دهه ۱۸۰۰، مسمریسم به سایر نقاط اروپا و به هند گسترش پیدا کرده است موفقیتی که در مجله Hektoen International Journal منتشر شده است، خواب مغناطیسی بسیار رایج است که خواب مغناطیسی در لندن و مناطق دیگر را می بیند.

آرا جراع این امر زمینه را برای کاندیداهای جدید و امیدوارکننده‌تری برای درد تسکین و آرامبخش آماده کرد: مجموعه‌ای از گازهای قابل استنشاق که در نهایت آغازگر عصر جدید بیهوشی شدند.

ابزار جراحی قرون وسطی. جراحی که بدون بیهوشی انجام می‌شود، بسیار دردناک و خطرناک بود.

از شبه علم تا بیهوشی مدرن

در اواسط دهه 1800، مطالعات و جراحان به استفاده از بالینی از ترکیب آلی خوش‌بویی به نام اتر علاقه‌مند شدن. اتر از تقطیر اتانول با اسید سولفوریک به دست می‌آمد. در واقع ،انر

چند صد سال بعد، جراحان در زمینه کاربرد اتر در کار خود بازاندیشی کردند. درنهایت، در سال 1846 جراح دندانپزشک آمریکایی به نام ویلیام مورتون عمل جراحی علنی را انجام داد که در آن گازی را روی بیماری به کار برد و سپس بدون درد توموری را از بیمار خارج کرد. این اولین اثبات بالینی بود که نشان می‌داد استفاده می‌کند و دقیق این گاز می‌تواند باعث بیهوشی و تسکین شود. سپس در سال 1848 ،راجان ثابت کردند که دیگری را تشکیل دادند

اتر و کلروفرم مواد بیهوش‌کننده اولیه بودند.

اتر و کلروفرم به جراحان کنترل روی وضعیت بیماران انجام می شود، زیرا با کنترل بیمار و فرستادن آنها به خواب، زمان بیشتری را انجام می دهند و می توانند آن را با دقت انجام دهند.

با گذشت زمان، این تعداد، انجام عمل‌های جراحی پیچیده‌تر را می‌توان انجام داد. دیگر هیچ‌یک از این دو گاز برای جراحی استفاده نمی‌شود، اما هر دونهایت زمینه‌ساز ساخت داروها در درمان‌تر و

ویلداسمیت نقاشی رنگ روغنی از قرن ۱۸ را به یاد می‌آورد که مردی را نشان می‌دهد که با وحشت شاهد عمل است. وایلداسمیت گفت: «با نگاه کردن به چهره بیمار می‌توانم عمل جراحی بدون بیهوشی را انجام دهم، چقدر وحشتناک است.

تاریخچه بیهوشی ممکن است از آزمون و خطا باشد، اما هر کسی که کارش را در بیمارستان کشیده است، می تواند انجام دهد که این تجربیات حداقل ما را از واقعیت های کاووسوار آن نقاشی دور کرده باشد.